اینکه خالکوبی زیباست یا مشمئزکننده، بیش‌تر نظر شخصی است. نکته‌ای که اما در موردش بحث می‌شود، خطرات احتمالی آن است. تا کنون تحقیق علمی جامعی روی مضرات خالکوبی انجام نشده، اما برخی نسبت به سرطان‌زا بودن آن هشدار می‌دهند.
این روزها خیلی‌ها بدن‌شان را به دست خالکوب‌های حرفه‌ای می‌سپارند تا نقش، نوشته یا نشانی را برای همیشه روی آن حک کنند. خالکوبی کردن پیر و جوان، فقیر و غنی، مشهور و گمنام نمی‌‌شناسد و از هنرپیشه‌های مشهور هالیوود گرفته تا افراد دوره‌گرد و بی‌خانمان، بخشی از بدن‌شان را خالکوبی کرده‌اند.
پرسش اینجاست که آیا شما حاضر هستید چند گرم رنگ که در اصل رنگ خودرو به شمار می‌رود، زیر پوست‌تان تزریق کنید؟ یا به جای رنگ خودرو، مقدار اندکی پودر سیاه‌رنگ که از سوزاندن نفت یا قیر به دست می‌آید زیر پوست شما قرار گیرد؟
ولفگانگ بویملر، پرفسور در بخش درماتولوژی دانشگاه رگنزبورگ در آلمان، می‌گوید رنگ‌هایی که برای خالکوبیهای طولانی‌مدت استفاده می‌شوند، در واقع برای پرینترها و خودروها و نه برای تزریق زیر پوست انسان طراحی شده‌اند. همین امر برای خالکوبیهای رنگی هم صادق است.
کارخانه‌های شیمیایی بزرگ چندین تن از این رنگ‌ها با کاربرد صنعتی تولید می‌کنند و شرکت‌های کوچک با خرید این رنگ‌ها، از آنها رنگ‌های مخصوص خالکوبی درست می‌کنند. به گفته کارشناسان هیچ‌آزمایشی روی این رنگ‌ها به منظور استفاده زیر پوست انسان، تا کنون انجام نشده است.
از بروز آلرژی تا احتمال سرطان
رنگ‌هایی که برای خالکوبی به کار می‌روند بایستی در مجاورت با آب به هیچ‌وجه تغییر نکرده و نامحلول باقی بمانند.
طبق یک مطالعه علمی جدید که در آمریکا انجام شده، تنها دو سوم مواد خالکوبی‌ها زیر پوست باقی می‌مانند و یک سوم دیگر در بدن پخش می‌شوند. این مواد به گفته پرفسور بویملر وارد خون، غدد لنفاوی و اندام‌ها شده و در جایی در بدن ذخیره می‌شوند. او البته تأکید می‌کند، تا کنون به درستی مشخص نشده که این مواد در چه قسمتی از بدن باقی می‌مانند.
مواد شیمیایی که در تهیه رنگ‌های قرمز، نارنجی و زرد برای خالکوبی به کار رفته‌اند، موجب بروز آلرژی در بدن می‌شوند.
در آلمان و بسیاری از کشورهای دیگر مواد خالکوبی نه در شاخه مواد دارویی و نه در شاخه مواد آرایشی دسته‌بندی شده‌اند که همین امر خود مشکل‌آفرین است
برخی از این مواد می‌توانند در مجاورت نور خورشید تجزیه شده و حاصل آن، برای بدن سمی و سرطان‌زا خواهد بود. تتوهایی که رنگ آبی یا سبز براق دارند‌غالبا حاوی مس یا نیکل هستند. نیکل که فلزی مقاوم به شمار می‌رود می‌تواند در بسیاری از انسان‌ها تولید حساسیت کند و برای همین استفاده از آن در مواد آرایشی و بهداشتی ممنوع است.
رنگ سیاه خالکوبی از ماده‌ای به نام کربن سیاه تولید می‌شود که چیزی نیست به جز قیر صنعتی. در صنایع شیمیایی از قیر صنعتی برای سوزاندن نفت خام، قیر یا پلاستیک استفاده می‌کنند.
کارشناسان هشدار می‌دهند که تنها مواد شیمیایی به کار رفته در رنگ‌های خالکوبی نیستند که تهدید برای سلامتی به شمار می‌روند. به گفته آنان مواد خالکوبی می‌توانند همچنین حاوی حلال، مواد نگهدارنده یا ناخالصی‌های مختلف باشند.
دسته‌بندی نامشخص
در آلمان و بسیاری از کشورهای دیگر مواد خالکوبی نه در شاخه مواد دارویی و نه در شاخه مواد آرایشی دسته‌بندی شده‌اند که همین امر خود مشکل‌آفرین است.
طبق قوانین، مواد دارویی و آرایشی باید دارای شرایط لازم باشند تا جواز توزیع آنها در بازار صادر شود. این سختگیری به ویژه برای مواد دارویی اهمیت دارد و پیش از توزیع بایستی بررسی و آزمایش‌های کافی در مورد عوارض جانبی و تأثیرات آنان در بدن صورت گرفته باشد.
تا کنون مواد خالکوبی که به بازار راه یافته‌اند از چنین نظارتی برخوردار نبوده‌اند و اصولا نظارتی روی آنها اعمال نمی‌شود.
شورای اروپا در سال ۲۰۰۸ قطعنامه‌ای را به تصویب رساند که خواستار اعمال نظارت شدیدتر روی مواد خالکوبی بود. در پی آن بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا قوانین سختگیرانه جدیدی را روی این مواد اعمال کردند، اما با این همه به گفته کارشناسان این قوانین هنوز ناکافی هستند.
در این بین حتی خالکوب‌های حرفه‌ای نیز تأیید می‌کنند که وضع موجود چندان رضایت‌بخش نیست.
آندرئاس اشمیت، معاون انجمن خالکوبان آلمان، در جریان همایشی در شهر برلین اعتراف کرد که به عقیده خالکوب‌ها رنگ‌های خالکوبی که در حال حاضر استفاده می‌شوند، واقعا ایمن و بی‌خطر نیستند. او در ادامه خواستار آزمایش‌های سم‌شناسی روی این رنگ‌ها شده، اما اضافه کرد که احتمالا این رنگ‌ها مشکل چندانی نداشته باشند، زیرا در غیر اینصورت " مشتریان شکایت می‌کردند و گزارش‌های بیشتری در این زمینه در روزنامه‌ها به چاپ می‌رسید."
نبود تحقیق علمی جامع
تا کنون آزمایش‌های جامعی برای سنجش میزان خطرناک بودن مواد خالکوبی در کوتاه‌مدت یا بلند مدت انجام نشده است. پرفسور بویملر از دانشگاه رگنزبورگ می‌گوید، یکبار که وی قصد انجام چنین آزمایشی را روی خوک‌ها انجام داده، مسئولان از این کار وی جلوگیری کرده‌اند.
آنها در پاسخ به اعتراض وی با اشاره به ممنوعیت انجام چنین آزمایش‌هایی روی حیوانات گفته‌اند "کسانی که بدن‌شان را خالکوبی می‌کنند، این کار را داوطلبانه انجام می‌دهند."
از همین رو نیز در شرایط فعلی نمی‌توان با قطعیت گفت که احتمال سرطان‌زا بودن خالکوبی وجود دارد یا خیر. کارشناسان تنها توصیه می‌کنند، قبل از خالکوبی یکبار دیگر فکر کنید، آیا واقعا مایلید رنگ‌هایی با ویژگی‌های ذکر شده را زیر پوست خود راه دهید؟
پرسش اینجاست که آیا شما حاضر هستید چند گرم رنگ که در اصل رنگ خودرو به شمار می‌رود، زیر پوست‌تان تزریق کنید؟ یا به جای رنگ خودرو، مقدار اندکی پودر سیاه‌رنگ که از سوزاندن نفت یا قیر به دست می‌آید زیر پوست شما قرار گیرد؟
ولفگانگ بویملر، پرفسور در بخش درماتولوژی دانشگاه رگنزبورگ در آلمان، می‌گوید رنگ‌هایی که برای خالکوبیهای طولانی‌مدت استفاده می‌شوند، در واقع برای پرینترها و خودروها و نه برای تزریق زیر پوست انسان طراحی شده‌اند. همین امر برای خالکوبیهای رنگی هم صادق است.
کارخانه‌های شیمیایی بزرگ چندین تن از این رنگ‌ها با کاربرد صنعتی تولید می‌کنند و شرکت‌های کوچک با خرید این رنگ‌ها، از آنها رنگ‌های مخصوص خالکوبی درست می‌کنند. به گفته کارشناسان هیچ‌آزمایشی روی این رنگ‌ها به منظور استفاده زیر پوست انسان، تا کنون انجام نشده است.
از بروز آلرژی تا احتمال سرطان
رنگ‌هایی که برای خالکوبی به کار می‌روند بایستی در مجاورت با آب به هیچ‌وجه تغییر نکرده و نامحلول باقی بمانند.
طبق یک مطالعه علمی جدید که در آمریکا انجام شده، تنها دو سوم مواد خالکوبی‌ها زیر پوست باقی می‌مانند و یک سوم دیگر در بدن پخش می‌شوند. این مواد به گفته پرفسور بویملر وارد خون، غدد لنفاوی و اندام‌ها شده و در جایی در بدن ذخیره می‌شوند. او البته تأکید می‌کند، تا کنون به درستی مشخص نشده که این مواد در چه قسمتی از بدن باقی می‌مانند.
مواد شیمیایی که در تهیه رنگ‌های قرمز، نارنجی و زرد برای خالکوبی به کار رفته‌اند، موجب بروز آلرژی در بدن می‌شوند.
رنگ سیاه خالکوبی از ماده‌ای به نام کربن سیاه تولید می‌شود که چیزی نیست به جز قیر صنعتی. در صنایع شیمیایی از قیر صنعتی برای سوزاندن نفت خام، قیر یا پلاستیک استفاده می‌کنند.
کارشناسان هشدار می‌دهند که تنها مواد شیمیایی به کار رفته در رنگ‌های خالکوبی نیستند که تهدید برای سلامتی به شمار می‌روند. به گفته آنان مواد خالکوبی می‌توانند همچنین حاوی حلال، مواد نگهدارنده یا ناخالصی‌های مختلف باشند.
دسته‌بندی نامشخص
در آلمان و بسیاری از کشورهای دیگر مواد خالکوبی نه در شاخه مواد دارویی و نه در شاخه مواد آرایشی دسته‌بندی شده‌اند که همین امر خود مشکل‌آفرین است.
طبق قوانین، مواد دارویی و آرایشی باید دارای شرایط لازم باشند تا جواز توزیع آنها در بازار صادر شود. این سختگیری به ویژه برای مواد دارویی اهمیت دارد و پیش از توزیع بایستی بررسی و آزمایش‌های کافی در مورد عوارض جانبی و تأثیرات آنان در بدن صورت گرفته باشد.
تا کنون مواد خالکوبی که به بازار راه یافته‌اند از چنین نظارتی برخوردار نبوده‌اند و اصولا نظارتی روی آنها اعمال نمی‌شود.
خالکوبی کردن پیر و جوان، فقیر و غنی، مشهور و گمنام نمی‌‌شناسد (تصویر: امی واینهاوس، خواننده فقید بریتانیایی)
در این بین حتی خالکوب‌های حرفه‌ای نیز تأیید می‌کنند که وضع موجود چندان رضایت‌بخش نیست.
آندرئاس اشمیت، معاون انجمن خالکوبان آلمان، در جریان همایشی در شهر برلین اعتراف کرد که به عقیده خالکوب‌ها رنگ‌های خالکوبی که در حال حاضر استفاده می‌شوند، واقعا ایمن و بی‌خطر نیستند. او در ادامه خواستار آزمایش‌های سم‌شناسی روی این رنگ‌ها شده، اما اضافه کرد که احتمالا این رنگ‌ها مشکل چندانی نداشته باشند، زیرا در غیر اینصورت " مشتریان شکایت می‌کردند و گزارش‌های بیشتری در این زمینه در روزنامه‌ها به چاپ می‌رسید."
نبود تحقیق علمی جامع
تا کنون آزمایش‌های جامعی برای سنجش میزان خطرناک بودن مواد خالکوبی در کوتاه‌مدت یا بلند مدت انجام نشده است. پرفسور بویملر از دانشگاه رگنزبورگ می‌گوید، یکبار که وی قصد انجام چنین آزمایشی را روی خوک‌ها انجام داده، مسئولان از این کار وی جلوگیری کرده‌اند.
آنها در پاسخ به اعتراض وی با اشاره به ممنوعیت انجام چنین آزمایش‌هایی روی حیوانات گفته‌اند "کسانی که بدن‌شان را خالکوبی می‌کنند، این کار را داوطلبانه انجام می‌دهند."
از همین رو نیز در شرایط فعلی نمی‌توان با قطعیت گفت که احتمال سرطان‌زا بودن خالکوبی وجود دارد یا خیر. کارشناسان تنها توصیه می‌کنند، قبل از خالکوبی یکبار دیگر فکر کنید، آیا واقعا مایلید رنگ‌هایی با ویژگی‌های ذکر شده را زیر پوست خود راه دهید؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر