Iranian UK : یک روز پاییزی سال ۱۳۸۶ نجف شکری در مسیر کار خود بود که در سطل زباله نزدیک خانه اش در جنوب شهر تهران چیز جالبی پیدا می کند.
در سطل زباله سازمان ثبت احوال، شناسنامه هایی از دختران متولد ۱۳۲۱ پیدا می کند که مدت ها بود از رده خارج شده بودند
این گونه تصمیم می گیرد به آفرینش پروژه ای هنری دست بزند، با مجموعه ای از عکس های شناسنامه های یک نسل. نام پروژه را ایراندخت می گذارد. ایراندخت، نامی رایج در ایران است که می تواند نام هر دختر ایرانی باشد.
پروژه شکری بر روی عکس ها تمرکز می کند، و از ذکر نام ها و اطلاعات شخصی چشم می پوشد چرا که این عکس ها دیگر معرف افراد مشخصی نیستند، بلکه بیانگر دوره ای خاص است، با ژست های مد آن روز، مدل موها، لباس ها، آرایش ها و تمام سبک هایی که گویی به گذشته های دور تعلق دارد.
در سطل زباله سازمان ثبت احوال، شناسنامه هایی از دختران متولد ۱۳۲۱ پیدا می کند که مدت ها بود از رده خارج شده بودند
این گونه تصمیم می گیرد به آفرینش پروژه ای هنری دست بزند، با مجموعه ای از عکس های شناسنامه های یک نسل. نام پروژه را ایراندخت می گذارد. ایراندخت، نامی رایج در ایران است که می تواند نام هر دختر ایرانی باشد.
پروژه شکری بر روی عکس ها تمرکز می کند، و از ذکر نام ها و اطلاعات شخصی چشم می پوشد چرا که این عکس ها دیگر معرف افراد مشخصی نیستند، بلکه بیانگر دوره ای خاص است، با ژست های مد آن روز، مدل موها، لباس ها، آرایش ها و تمام سبک هایی که گویی به گذشته های دور تعلق دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر