سیامک پورزند، از روزنامه نگاران قدیمی ایرانی، بعد از یک دوره طولانی بیماری و در سن ۸۰ سالگی در تهران درگذشت.
آقای پورزند از جمله کسانی بود که در جریان ماجرای کنفرانس برلین در سال ۱۳۷۹ بازداشت و به ۱۱ سال زندان محکوم شد. او از آن زمان ممنوع الخروج بوده است.
سیامک پورزند همسر مهرانگیز کار، وکیل دادگستری و فعال حقوق زنان، است که او نیز چند سال در ایران در زندان بود و بعد از آن به آمریکا مهاجرت کرد.
آقای پورزند در سال های اخیر به بیماری های مختلفی مبتلا بوده و بارها برای مدت های طولانی در بیمارستان بستری بوده است.
دختران آقای پورزند، که هر سه خارج از ایران زندگی می کنند، در سال های اخیر بارها اعلام کرده اند که خواهان امان نامه از مقام های جمهوری اسلامی هستند تا برای دیدار با پدرشان به تهران بروند. درخواستی که به گفته آنها برآورده نشده است.
شیرین عبادی، حقوقدان و از دوستان خانوادگی آقای پورزند می گوید: "شرایط آقای پورزند بسیار شرایط سختی بود. زیرا ممنوع الخروج بود و در این حال مورد مزاحمت دائمی بازجویان امنیتی قرار داشت. به همین خاطر علاوه بر مشکلات جسمی، ناراحتی روحی و افسردگی هم به مشکلات او اضافه شد و علتش فقط و فقط فشار روحی بود که بازجویان بر او وارد می کردند."
سیامک پورزند کار مطبوعاتی خود را در سال ۱۳۳۱ با روزنامه باختر امروز به مدیریت حسین فاطمی، وزیر خارجه وقت ایران، آغاز کرد.
آقای پورزند در سال های پیش از انقلاب ۱۳۵۷ در تاسیس و اداره نشریاتی چون "پیک سینما" و "کتاب هفته کیهان" همکاری داشت و از اعضای هیات مدیره سندیکای نویسندگان بود.
بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران، فعالیت های مطبوعاتی آقای پورزند محدودتر شد.
سیامک پورزند پسرخاله احمد شاملو، شاعر معاصر ایران نیز بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر