عابربانک‌ها در آینده به یک سیستم دفاعی مدرن مجهز می‌شوند. با این سیستم، به سوی دزدانی که می‌خواهند آن‌ها را از جا بکنند، کفی داغ پاشیده می‌شود. هزار عابربانک اروپا در نیمه اول سال ۲۰۱۳ مورد حمله قرار گرفته‌اند.
در سال‌های اخیر دزدان بانک برای دزدی کم‌خطر راه تازه‌ای یافته‌اند. آن‌ها به جای این‌که روز روشن با اسلحه گرم یا سرد به بانک‌ها حمله کنند، شبانه با کامیون به سراغ دستگاه‌های عابربانک می‌روند، آن‌ها را از جا می‌کنند، سوار بر کامیون می‌کنند و در محلی امن به باز کردن آن‌ها می‌پردازند. در مواردی نیز، عابربانک را در محل منفجر می‌کنند و پول‌های داخل آن را به سرقت می‌برند. صبح روز بعد، بانک به جایی شبیه است که در آن بمب منفجر شده است.
براساس گزارش پایگاه اینترنتی هفته‌نامه اشپیگل آلمان تنها در ۶ ماه نخست سال ۲۰۱۳ بیش از هزار عابر بانک با این روش مورد دستبرد قرار گرفته است. اکنون پژوهشگران سویسی روشی ابداع کرده‌اند که کار حمله‌کنندگان به عابربانک‌ها را در آینده بسیار دشوار می‌کند.
در این روش، محفظه پول عابربانک‌ها دارای پوششی می‌شوند که در صورت آسیب دیدن ظرف چند ثانیه مقدار زیادی کف داغ تولید می‌کنند. این کف داغ دارای رنگ‌هائی است که اسکناس‌ها را غیرقابل استفاده می‌کند.
"سوسک بمباردمانی" الهام بخش پژوهشگران
پژوهشگران در ابداع این روش از طبیعت الهام گرفته‌اند. آن‌ها سیستم دفاع طبیعی حشره‌ای به‌نام "سوسک بمباردمانی" را الگوی خود قرار داده‌اند. این حشره هنگام احساس خطر بلافاصله دو ماده شیمیائی را در قسمت پشت خود ترکیب و با آنزیم به مرحله انفجار می‌رساند. گاز اسیدی که با صدا منفجر می‌شود، می‌تواند مورچه‌های مهاجم را بکشد و حیوانات بزرگ‌تری مثل قورباغه را وادار به فرار کند.
"وندلیک اشتارک" استاد شیمی موسسه ای تی‌اچ زوریخ سرپرستی تیمی را به عهده دارد که با الهام از سوسک بمباردمانی سیستم دفاعی مدرن عابربانک‌ها را تولید کرده‌است. در این سیستم دو لایه نایلونی روی هم چسبیده شده محفظه نگهداری اسکناس‌ها را در عابر بانک احاطه می‌کند. هنگامی که سطح بیرونی آسیب ببیند، این لایه‌های نایلونی به سرعت مقدار زیادی کف داغ تولید می‌کند.
در داخل لایه‌های نایلونی، شبکه‌هائی شبیه شانه عسل تعبیه می‌شود. این شبکه‌ها در یک لایه نایلونی با پروکسید اکسیژن و در لایه دیگر با دی‌اکسید منگنز پر می‌شوند. دو لایه روی هم چسبانده می‌شوند. با ورود یک ضربه، لایه جداکننده دو سطح نایلونی خراب و دو ماده شیمیائی مخلوط می‌شوند. در نتیجه این آمیزش هیدرژن، اکسیژن و حرارت ایجاد می‌شود و کفی رها می‌شود که ۸۰ درجه سانتی‌گراد حرارت آن است.
اسکناس‌های غیرقابل استفاده
به‌گفته وندلیک اشتارک می‌توان به این مواد شیمیائی ماده رنگی نیز افزود که اسکناس‌ها را علامت‌گذاری و غیرقابل استفاده می‌کند. در مرحله اول، کف برای داخل عابربانک و غیرقابل استفاده کردن اسکناس‌ها در نظر گرفته شده است، اما به لحاظ طراحی می‌توان کاری کرد که به خارج هم پاشیده شود و دزد عابربانک را علامت گذاری کند. پروفسور اشتارک می‌گوید: برای این کار کافی است که تنها یک سوراخ در بدنه عابربانک ایجاد شود.
کفی که به بدن سارق پاشیده می‌شود، سلامتی او را تهدید نمی‌کند و تنها باعث می‌شود که پلیس بتواند او را شناسائی و تعقیب کند. اکسید هیدرژن معمولا برای بی‌رنگ کردن مو مورد استفاده قرار می‌گیرد. دی‌اکسید مانگان نیز بخش اصلی باطری‌های آلکالی را تشکیل می‌دهد. پروفسور اشتارک به‌شوخی می‌گوید:«من حاضر نیستم از این ماده به‌عنوان کرم صورت استفاده کنم.»
به‌گفته پژوهشگر سوئیسی، در حال حاضر هم عابربانک‌هایی هستند که در صورت دستکاری اسکناس‌ها را رنگی می‌کنند، اما این دستگاه‌های مکانیکی دارای موتوری‌هستند که به برق‌نیاز دارد، به راحتی خراب می‌شود و گران است.
براساس گزارش پایگاه اینترنتی هفته‌نامه اشپیگل آلمان تنها در ۶ ماه نخست سال ۲۰۱۳ بیش از هزار عابر بانک با این روش مورد دستبرد قرار گرفته است. اکنون پژوهشگران سویسی روشی ابداع کرده‌اند که کار حمله‌کنندگان به عابربانک‌ها را در آینده بسیار دشوار می‌کند.
در این روش، محفظه پول عابربانک‌ها دارای پوششی می‌شوند که در صورت آسیب دیدن ظرف چند ثانیه مقدار زیادی کف داغ تولید می‌کنند. این کف داغ دارای رنگ‌هائی است که اسکناس‌ها را غیرقابل استفاده می‌کند.
"سوسک بمباردمانی" الهام بخش پژوهشگران
پژوهشگران در ابداع این روش از طبیعت الهام گرفته‌اند. آن‌ها سیستم دفاع طبیعی حشره‌ای به‌نام "سوسک بمباردمانی" را الگوی خود قرار داده‌اند. این حشره هنگام احساس خطر بلافاصله دو ماده شیمیائی را در قسمت پشت خود ترکیب و با آنزیم به مرحله انفجار می‌رساند. گاز اسیدی که با صدا منفجر می‌شود، می‌تواند مورچه‌های مهاجم را بکشد و حیوانات بزرگ‌تری مثل قورباغه را وادار به فرار کند.
"وندلیک اشتارک" استاد شیمی موسسه ای تی‌اچ زوریخ سرپرستی تیمی را به عهده دارد که با الهام از سوسک بمباردمانی سیستم دفاعی مدرن عابربانک‌ها را تولید کرده‌است. در این سیستم دو لایه نایلونی روی هم چسبیده شده محفظه نگهداری اسکناس‌ها را در عابر بانک احاطه می‌کند. هنگامی که سطح بیرونی آسیب ببیند، این لایه‌های نایلونی به سرعت مقدار زیادی کف داغ تولید می‌کند.
در داخل لایه‌های نایلونی، شبکه‌هائی شبیه شانه عسل تعبیه می‌شود. این شبکه‌ها در یک لایه نایلونی با پروکسید اکسیژن و در لایه دیگر با دی‌اکسید منگنز پر می‌شوند. دو لایه روی هم چسبانده می‌شوند. با ورود یک ضربه، لایه جداکننده دو سطح نایلونی خراب و دو ماده شیمیائی مخلوط می‌شوند. در نتیجه این آمیزش هیدرژن، اکسیژن و حرارت ایجاد می‌شود و کفی رها می‌شود که ۸۰ درجه سانتی‌گراد حرارت آن است.
اسکناس‌های غیرقابل استفاده
به‌گفته وندلیک اشتارک می‌توان به این مواد شیمیائی ماده رنگی نیز افزود که اسکناس‌ها را علامت‌گذاری و غیرقابل استفاده می‌کند. در مرحله اول، کف برای داخل عابربانک و غیرقابل استفاده کردن اسکناس‌ها در نظر گرفته شده است، اما به لحاظ طراحی می‌توان کاری کرد که به خارج هم پاشیده شود و دزد عابربانک را علامت گذاری کند. پروفسور اشتارک می‌گوید: برای این کار کافی است که تنها یک سوراخ در بدنه عابربانک ایجاد شود.
کفی که به بدن سارق پاشیده می‌شود، سلامتی او را تهدید نمی‌کند و تنها باعث می‌شود که پلیس بتواند او را شناسائی و تعقیب کند. اکسید هیدرژن معمولا برای بی‌رنگ کردن مو مورد استفاده قرار می‌گیرد. دی‌اکسید مانگان نیز بخش اصلی باطری‌های آلکالی را تشکیل می‌دهد. پروفسور اشتارک به‌شوخی می‌گوید:«من حاضر نیستم از این ماده به‌عنوان کرم صورت استفاده کنم.»
به‌گفته پژوهشگر سوئیسی، در حال حاضر هم عابربانک‌هایی هستند که در صورت دستکاری اسکناس‌ها را رنگی می‌کنند، اما این دستگاه‌های مکانیکی دارای موتوری‌هستند که به برق‌نیاز دارد، به راحتی خراب می‌شود و گران است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر